Gerrit Bruggink sluit 38 jaar WILA BV af

LOCHEM/HENGELO (Gld) - De voordeur in Hengelo Gld. gaat open en in de deuropening verschijnt een Colour Sergeant van The Royal Canadian Legion Branch 005. Het is Gerrit Bruggink die na 38 jaar vertrekt bij zijn werkgever WILA BV in Lochem. Hij gaat van zijn pensioen genieten.

Door Arjen Dieperink

"Ja, ik moest mij hierin omkleden", zegt de 66-jarige Gerrit even later in de tuin, enigszins verontschuldigend. "Ik stop met werken en mijn collega's weten welke hobby ik heb." Gerrit wijst naar zijn uniform. "Eigenlijk loopt het nu uit de hand, ik laat het maar over mij heenkomen." Zijn vrouw brengt hem nog een zakdoek. "Ik denk wel dat ik die straks nodig zal hebben", zegt hij.

Twee weken
Bruggink startte zijn werkzame leven bij Thoma international. "Het werk werd steeds minder. Van vijftienhonderd medewerkers gingen wij naar tweehonderdenvijftig en toen er uiteindelijk nog vijftig medewerkers over waren zei mijn vrouw dat ik maar beter naar ander werk zou moeten gaan omkijken."
Twee weken na zijn inschrijving bij het arbeidsbureau belde de WILA BV hem op. "Ik ben er begonnen als gereedschapssteller en werd later productiechef. Het was de tijd dat Jan Willemsen aan het roer van het bedrijf stond." Tegenwoordig is het diens zoon Jan Willemsen die de scepter zwaait over het nu 320 werknemers tellende bedrijf dat gereedschappen produceert voor het buigen van platen.

Knutselen
"Ik mag graag knutselen, daar kwamen ze bij de WILA ook achter. Zij vroegen mij of ik niet een afdeling ontwikkeling zou kunnen opstarten. In eerste instantie deed ik vijftig procent montage en vijftig procent ontwikkeling. Wij hebben prachtige dingen gemaakt, onder meer de safetyklick," Dat betreft een systeem waarbij men verticaal het instrument uit de zetmachine kan verwijderen. "De safetyclicks gaan als warme broodjes over de toonbank en worden wereldwijd gebruikt. Niet voor niets is WILA marktleider in de wereld", vertelt Gerrit trots. Ondertussen werken er negentien personen op de ontwikkelingsafdeling. "Nu ben ik de nestor van de afdeling. Mijn interesses lagen in elektrotechniek, pneumatiek en hydrauliek.",

Weemoed
Bruggink begroet zijn zoon, schoondochter en de kleinkinderen die het afscheid mee willen maken."Na achtendertig jaar ga ik toch met enige weemoed weg. Ik heb mooie dingen mogen ontwerpen die op de markt kwamen, maar van dat alles moet ik nu afscheid gaan nemen. Niet dat ik me zal vervelen: ik maak al tientallen jaren onderdelen voor motoren uit de jaren 1900 tot 1940. In al die jaren dat ik voor de WILA werkte moest ik daar wel een tijdje mee stoppen omdat het bij de WILA drukker werd, en dat gaat voor."
Het geronk op straat verraadt de komst van de collega's. Voor de deur staat een oud legervoertuig van Max Kleine uit Vorden. Hij kent Gerrit van Keep Them Rolling en de Veteraan Motor Club. Gerrit Bruggink poseert even voor het voertuig met zijn kleinkind in de armen. Korte tijd later vertrekken ze en ronkt het voertuig door de straat, gevolgd door de WILA-collega's. Op weg naar Gerrits afscheid van het Lochemse bedrijf.
Dat gebeurde met een spelletje real-life Mijnenveger op het zand van de Sahara. Een afscheid zoals gebruikelijk in de kantine was vanwege corona niet mogelijk en daarom hadden zijn collega's een bosspel in elkaar geknutseld. Daarin moest Bruggink aangeven waar volgens hem de bommen waren verstopt. Als een ware generaal stuurde hij zijn collega's op weg om de mijnen te ontmantelen. Dat kostte hem vijf van zijn manschappen, tot grote hilariteit, maar uiteindelijk vond hij de weg naar zijn afscheidscadeaus.