Jan Ottink is blij dat mensen in zijn omgeving vinden dat hij deze koninklijke onderscheiding verdient. Foto: Rudi Hofman

Jan Ottink is blij dat mensen in zijn omgeving vinden dat hij deze koninklijke onderscheiding verdient. Foto: Rudi Hofman

VIDEO

Rasmuzikant en streektaalicoon Jan Ottink geridderd

Algemeen

LOCHEM/ACHTERHOEK - Negentig fans zijn er zaterdagavond getuige van geweest dat Jan Ottink in Schouwburg Lochem is onderscheiden tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. De bekende en geliefde streektaalzanger/muzikant had daarvoor met zijn Jan Ottink Band een heerlijk optreden beëindigd met het nummer Wereldwief. Hij was volkomen verrast door de koninklijke eer die hem ten deel viel. Zijn partner Erna Bennink mocht hem op het podium de versierselen opspelden.

Door Rudi Hofman

‘’Ik ben erg onder de indruk en had dit op geen enkele manier verwacht’’, reageerde de 65-jarige Ottink. ‘’Ik mot zeggen, ik vind het toch wel sympathiek van onze koning. Ik heb eigenlijk helemoal niet zoveul met ons koningshuus, met het instituut, maar ik vind het een eer en weet hoe het bedoeld is en doar ben ik heel dankbaar veur en onmeunig blij met. Hartelijk dank dus daorveur en ik zal er met trots nog heel lang an terugdenken.’’ Daarna viel een staande ovatie hem ten deel.

Dit was ook meteen het enige moment dat de fans op hun plaatsen mochten gaan staan. Normaal gesproken zouden ruim 400 liefhebbers van Ottinks rauwe, omfloerste stem en fijne muziek hun enthousiasme niet onder stoelen of banken hebben gestoken, maar door de coronamaatregelen was het tijdens het optreden opvallend stil. Verspreid over de zaal zaten plukjes fans, die wel degelijk genoten, maar ingetogener dan in het pre-coronatijdperk. ‘’Mensen durven minder te zingen, heel begrijpelijk. Maar je voelde wel dat het publiek het hartstikke leuk en mooi vond’’, zei de kersverse ‘Ridder’ een half uur na het concert.

Ontzettend lullig
Op de dag dat Jan Ottink figuurlijk het Dak van de Wereld (openingsnummer concert) beklom, was het uitzicht niet fraai. Enerzijds prijst hij zich gelukkig met de ‘fantastische band’ die hij om zich heen heeft verzameld, met de koninklijke onderscheiding en met de geboden mogelijkheid in de schouwburg te spelen. Anderzijds beseft Ottink heel goed dat het zeer waarschijnlijk ook meteen het laatste concert van 2020 is geweest; in elk geval in zo’n entourage. ‘’Het is voor ons en de schouwburg ontzettend lullig dat het noodgedwongen weer stilvalt. In de band zit een aantal beroepsmuzikanten die van de muziek moeten leven.’’

De komende periode gaat Ottink besteden aan het schrijven en arrangeren van nieuwe liedjes. Hij heeft thuis talrijke ideeën en aanzetten klaarliggen. Met gitarist Raimond Surquin en toetsenist Berry Vink wisselt hij regelmatig ideeën uit. De band bestaat verder uit drummer Patrick Hissink, bassiste Dayenne Wielheesen en zangeres Susan Waanders.

Waanders - die ook enkele blaasinstrumenten bespeelt - komt uit Rietmolen, de geboorteplaats van Ottink. Zij zit bij de plaatselijke muziekvereniging Amicitia waar Ottink vroeger speelde. Beiden vinden het heerlijk in de streektaal te zingen, iets wat voor Ottink heel vanzelfsprekend is: ‘’Ik ben thuis met dialect opgegroeid en pas vanaf de kleuterschool ging ik Nederlands leren. De taal die ik nu spreek is anders dan de taal die ik vroeger sprak, de tongval is anders.’’

Al rond zijn twaalfde schreef Ottink zijn eerste liedjes, vanaf zijn negentiende is hij dit in de eigen streektaal gaan doen. Met Dianne Marsman vormde hij jarenlang HáDieJan. Daarna speelde hij solo en ontstond in de jaren negentig de Jan Ottink Band, die al bijna dertig jaar in wisselende samenstellingen opereert - tussentijds zag ook Jan Ottink & De Hemel het licht. Volgens de vriendelijke en bescheiden Ottink staat de teller op elf albums en vier singles. Dit is exclusief het Engelstalige album Footstep dat hij in 1990 uitbracht met zijn toenmalige band Link.

Zelfbewustzijn
Oud-minister en groot Ottink-fan Henk Kamp bleek de drijvende kracht achter de aanvraag voor de koninklijke onderscheiding: ‘’Jan, je bent een rasmuzikant die in 50 jaar honderden nummer heeft geschreven. Het is helemaal niet gewoon dat iemand zijn eigen, prachtige muziek maakt en speelt. Met teksten waaruit een grote maatschappelijke betrokkenheid spreekt. Je bent ook bijzonder omdat je de Nedersaksische taal levend houdt (...). Je brengt iets mee voor onze regio waarin je het zelfbewustzijn van de mensen en het saamhorigheidsgevoel van de mensen voedt.’’ Kamp gaat er vanuit dat Ottink ver van zijn muzikantenpensioen verwijderd is. ‘’Het spat er nog vanaf dus ik denk dat we nog heel lang plezier van je hebben.’’

Lochems burgemeester Sebastiaan van ‘t Erve sprak Jan Ottink vanaf een groot scherm via een eerder opgenomen videoboodschap toe. Hij prees hem onder meer om de ‘talloze bijzondere activiteiten’ die hij als jongerenwerker voor tieners en jongeren ontwikkelde, om zijn inhoudelijk sterke teksten (’’die gaan vaak over maatschappelijke onderwerpen als de acceptatie van vreemdelingen, omgaan met sociaal kwetsbare mensen en bewustwording van de klimaatverandering’’) en om zijn vrijwillige bijdragen bij het organiseren van evenementen rond het Nedersaksisch als streektaal. ‘’U maakt de mensen trots op hun streektaal en op hun regio. Een betere ambassadeur kunnen we ons niet wensen. U bent een icoon van het Nedersaksisch.’’

Jan Ottink ziet de onderscheiding zelf vooral als een ‘vorm van harde erkenning’: ‘’Als mensen uit je omgeving zeggen dat je dit verdient, is me dat veel waard.’’

Het volledige concert van de Jan Ottink Band inclusief uitreiking van de koninklijke onderscheiding in Schouwburg Lochem is hieronder te zien:


Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant