Peter van Harmelen kan in het tekenen zijn energie kwijt

LOCHEM - Jarenlang woonde en werkte Peter van Harmelen in Amsterdam. Nadat zijn ouders waren overleden verhuisde de tekenaar vorig jaar naar de gemeente Lochem, naar zijn ‘nieuwe’ woning uit 1890.

Door Arjen Dieperink

Het kan niet missen, de drie kruizen van het wapen van Amsterdam sieren de deurmat bij de voordeur. Een deurbel is er niet, wel een deurklopper. Na drie keer kloppen doet Peter van Harmelen de deur open. Hij heeft lang in de zorg gewerkt maar legt zich nu fulltime toe op zijn andere carrière: het illustreren van kinderboeken.
Als we aan de thee zitten komt Peter los. “Ik zorgde altijd voor mijn ouders, en nu zij er niet meer zijn kon ik naar het oosten van het land verhuizen. Dat en alles wat je verder meemaakt heeft mij gevormd. Bijvoorbeeld het verlies van mijn broer door een auto-ongeluk." In Lochem hervindt hij de rust. "Je woont hier fijn, de huisarts is dichtbij en er zijn genoeg supermarkten in de buurt."

's Nachts tekenen
"Ik heb zo’n vijfentwintig jaar in de zorg gewerkt, waarvan zestien jaar in de nachtdienst bij de wijkverpleging van Amsterdam", vertelt Peter. "In het begin had ik veel tijd om ’s nachts te kunnen tekenen. De wijkverpleging was namelijk ‘nieuw’, en nog niet iedereen kon ons vinden. Ik heb toen de avondopleiding bij de vrije tekenacademie gevolgd, waar ik mij verschillende technieken eigen kon maken.”
Al die jaren van hard werken in de zorg eisten hun tol. Het ging op den duur niet meer en Peter kreeg het advies om iets anders te gaan doen. “Tekenen deed ik altijd wel, maar dat het uiteindelijk mijn beroep zou worden had ik in eerste instantie niet verwacht.” Het eerste prentenboek waar hij aan meewerkte heet Ho-Kus Po-Kus (2002). Ondertussen prijken zijn tekeningen in meer dan vijftig (kinder)boeken. Peter kan er zijn energie helemaal in kwijt.

Oude stempel
Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. “Tegenwoordig willen de uitgevers hebben dat je de tekeningen digitaal maakt. Maar ik ben nog van de oude stempel. Ik teken iets, kleur het in en scan het. Dat is mijn versie van digitaal. Andere tekenaars tekenen echt digitaal, en die kunnen dan ook direct een tekening aanpassen. Bijvoorbeeld op een bepaalde plek iets weghalen en wat anders ervoor in de plaats zetten. Voor mij betekent zo'n aanpassing dat ik de totale tekening opnieuw moet maken en dan opnieuw moet inscannen. En toch heb ik niets met het digitale tekenen", zegt Peter openhartig.
“Zal ik mijn atelier laten zien?", nodigt hij uit. Achterdeur uit, schuurtje in, steile trap omhoog. Onder de kap kan men net staan, maar Peter zit doorgaans, aan de ruime tafel onder het dakraam. Er is voldoende daglicht en anders kan altijd nog de oude TL-balk boven zijn werkplek aan. Peter neemt plaats aan zijn tekentafel en toont een ingekleurde tekening. “Ik stuur rond de feestdagen ook zo'n tekening naar mijn uitgevers, zo houd ik contact.“