Boeren, burgers en buitenlui | ‘Dat is toch fantastisch, mensen die je verder helpen’

ACHTERHOEK – In Boeren, Burgers en Buitenlui spreken we met inheems, import en idealist over hoe het leven in de Achterhoek is. We evalueren en fantaseren en Marc Weikamp zal illustreren, omdat de regio er is om te eren. Deze keer een gesprek met Boris van Ast, die een broertje dood heeft aan het huidige schoolsysteem en zijn droom waarmaakt met behulp van de Achterhoekse maakindustrie.

Door Josée Gruwel

Nee, de 20-jarige Boris van Ast loopt niet met een Achterhoekse pet op en hij heeft geen sticker van de Achterhoekse vlag op zijn scooter. Ook praat hij geen dialect, al kan hij het goed verstaan. Maar als we aan tafel zitten in zijn kantoorpand in Winterswijk, met uitzicht op een bomenrij, blijkt dat hij wel degelijk van de regio houdt. Hij vertelt: “De Achterhoek steekt mooi in elkaar. De natuur is mooi, de mensen helpen elkaar, en je kunt hier ook lekker jezelf zijn.”

Van Ast werd geboren in Winterswijk en verhuisde als kind naar buurtschap Het Woold. “Daar genoot ik - als een blij, positief ingesteld en sociaal jongetje - van het buitenleven. Met een clubje vrienden speelde ik altijd buiten. Heerlijk, hutten bouwen.”

In groep vijf van de Prins Willem Alexanderschool werd hij getriggerd door een vriend van zijn vader die online handel dreef via een website in China. “Ik had een iPod Touch en bestelde via die site dertig iPod-hoesjes voor mezelf, voor elke dag van de maand een ander hoesje. Daarna kwam ik op het idee om hoesjes aan mijn vriendjes te verkopen. Van de kleine winst kocht ik snoep en spelletjes. Ik dacht er toen nog niet over na om het geld te sparen.”
Door de verkoopactie voelde de kleine Van Ast het ondernemersbloed sneller stromen. “Ik vond het leuk om mensen dingen te verkopen.”

School had niet zijn prioriteit. Hij moest er van alles leren wat hem niet interesseerde. “Doe dit, maak dat.” Hij vroeg zich af waarom het schoolsysteem niet afgestemd is op behoeften van individuele leerlingen en hij door zijn nieuwsgierigheid vooral moest leren door op de computer op te zoeken wat hij wilde weten. “Ik spijbelde veel, maar toch wilde ik uiteindelijk het hoogst haalbare uit school slepen, want ik wilde mijn ouders trots maken.”

‘Zonder de Achterhoekse maakindustrie had ik niet geweten waar ik moest beginnen voor dit duurzame product’

Terwijl Van Ast op het Graafschap College de opleiding Commercieel Medewerker (niveau 3) volgde, begon hij in 2018 een bedrijfje in de online verkoop van telefoonhoesjes. “Mijn oudere broer Tim haakte in 2019 aan. Hij doet de financiën, ik de verkoop.”
Het bedrijfje werd een bedrijf. Leren stond in dienst daarvan, school kwam op de tweede plaats. Het idee werd geboren om een duurzaam telefoonhoesje te produceren, het liefst in de Achterhoek. “Maar hoe regel je dat?” Tijdens de vervolgopleiding Vakman - Ondernemer (niveau 4) vertelde hij erover op het Graafschap College. Daarmee veranderde zijn leven.

“Ik werd in contact gebracht met SmartHub Incubator Industry (SHII) in Ulft, hét innovatiecentrum van de maakindustrie in de Achterhoek. Daar worden starters, producenten en bedrijven met elkaar verbonden. Er werd gevraagd of ik een pitch wilde houden. Ik wist niet wat het was, maar ik heb geleerd om altijd ja te zeggen. Het gevolg is dat er nu een sample van het duurzame hoesje in de maak is. Zonder de Achterhoekse maakindustrie had ik niet geweten waar ik moest beginnen voor dit duurzame product. Dat is toch fantastisch, mensen die je verder helpen. Daar word ik zo blij van!”

Tijdens zijn studie maakte Van Ast gebruik van de TOP Ondernemersregeling. Dat betekent dat hij soms vrijstelling van lessen kreeg om zich met zijn bedrijf bezig te houden. Daarvoor ging hij met succes een keer naar Dubai. Daar zag hij ook dat mensen zich met spullen, zoals decadente auto’s, elkaar de ogen uitsteken. “Maar ik laat me niet gek maken, focus op mezelf, vergelijk me met niemand. Gelukkig word je in de Achterhoek niet op die manier getriggerd.”
Illustratie: Marc Weikamp 

8 keer 8erhoeks met Boris van Ast

Favoriete plek:
“Het dorp Winterswijk, want dat is bekend terrein. Vooral van het nieuwe Vrijheidspark kan ik heel erg genieten. Ik word blij van die mooie aanwinst, dat nieuwe groene hart midden in het dorp. Je kunt er met de auto door rijden, maar met de zaterdagse markt loop ik er altijd doorheen.”

Mooiste bedrijf/organisatie:
“Daar hoef ik niet lang over na te denken. Voor mij is dat SmartHub Incubator Industry (SHII) in Ulft. Hét innovatiecentrum voor de maakindustrie in de Achterhoek. Daar word ik geholpen om verder te komen met mijn bedrijf. Ik heb er echt iets aan.”

“Mooiste gebouw:
“De Tricot in Winterswijk. Vroeger stond er op deze plek aan de Wilhelminastraat een textielfabriek. Na restauratie is het fabrieksgebouw een appartementencomplex geworden. Dat heeft qua uitstraling iets stads. Omdat ik in het buitengebied ben opgegroeid en me niet echt een boerenjongen voel, zou ik daar nu wel willen wonen. Een mens wil altijd dat wat hij niet heeft. Ik heb het gevoel dat ik het anders mis.”

Inspirerende Achterhoeker:
“Mijn vader. Hij heeft ook een eigen bedrijf en maakt mij wegwijs in de wereld. Hij is eerlijk, oprecht en rechtvaardig. Ik kan op hem bouwen. Soms wil ik nog wel eens niet helemaal in de pas lopen, dan corrigeert hij me. Ik ben een jonge hond hè en wil nog tegen elke boom plassen.”

Favoriete artiest/kunstenaar:
“Dat weet ik echt niet.”

Lekkerste gerecht/drank:
“Het gerecht dat oma maakt: aardappels met sla, karnemelksaus en spekjes. Mijn moeder maakt het nooit. Als ik ernaar vraag zegt ze: ‘Ga maar naar oma.’ Zelf begin ik er ook niet aan, ik heb niets met koken.”

Mooiste lied:
“Sorry, dat weet ik ook niet, maar ik ken wel een activiteit waar geluid bij wordt gemaakt dat als muziek in de oren klinkt: het roeien op rotonde de Peperbus, ter afsluiting van het jaarlijkse Winterswijkse Volksfeest. Op die zaterdagavond zit jong en oud achter elkaar, benen wijd, op de rotonde. In lange rijen ‘roeien’ we dan: tegelijkertijd de armen omlaag en omhoog, en roepen: ‘Hé up, hé up!’ Dat is Winterswijk op z’n best.”

Mooiste uitdrukking:
“Vaak bu’j te bange. Dat past bij mij. Soms moet je uit je comfortzone stappen. Dat levert gezonde spanning op. Ik spreek mezelf dan moed in en eis van mezelf dat ik ervoor ga en er het beste van probeer te maken. Als het mis gaat leer ik ervan, als het lukt ben ik trots.”

Boris is superblij met zijn diploma’s, vooral met het onlangs behaalde diploma Vakman-Ondernemer. Foto: Tycho Pampiermole 

Bent u of kent u een goede kandidaat voor deze rubriek? Meld dit dan bij redactie@achterhoeknieuws.nl