Suzan Hijink: ‘In mijn werk laat ik me graag inspireren door andermans verhalen’

BREDEVOORT - Op de basisschool schrijft Suzan Hijink in een vriendenboekje dat ze kunstenares wil worden. Nu ontwerpt en maakt ze illustraties. Onlangs haalde ze landelijk het nieuws door mee te werken aan ‘Tijden van Groei’, een ‘groeiend’ kunstwerk voor De Nederlandsche Bank (DNB). 

Door Josée Gruwel

Suzan Hijink (1997) is geen onbekende in haar geboortestreek. Met haar creatieve drive en haar werk heeft ze al menigeen verrast. Ook voor Achterhoek Nieuws maakt ze, bij de columns van Sylvia Heijnen, illustraties. Waar komt die drive vandaan?

Van links naar rechts de ontwerpers Manon Poliste, Femke Beers, Suzan Hijink en Klaas Knot, president van De Nederlandsche Bank voor ‘Tijden van Groei’. Foto: Gert Eijkelboom 

Uitnodigende thuissituatie

Knutselen, bezig zijn, was eigenlijk de gewoonste zaak van de wereld in huize Hijink in Bredevoort. Er was volop plek voor. “Potloden en papier lagen toen ik klein was altijd klaar. Tekenen en schilderen vond ik leuk, maar daarna – in fases – ook fotograferen, borduren, breien (bij oma), weven, vouwen, houtbewerken, papier-maché, werken met ijzerdraad. Iets maken werd door mijn ouders gestimuleerd. Het kon en mocht altijd, en de spullen die ik nodig had werden geregeld. Mijn ouders waren zelf ook regelmatig creatief bezig en ze namen mijn broer, mijn zus en mij met onze knutselprojecten serieus. Ze lieten ons vrij in het maakproces, stuurden niet. Wat is er als kind mooier dan een pak hagelslag helemaal naar je eigen idee omtoveren tot een trappenhuis?”
Als de jonge Suzan op de basisschool in een vriendenboekje moet invullen wat later haar beroep wordt, schrijft ze ‘kunstenares’ op. “Ik had er een romantisch beeld bij, een droombeeld.”

Stimulerende docenten

Op Schaersvoorde in Aalten deed Suzan de havo. “Aan de opdrachten handvaardigheid werkte ik met veel zorg en ik vond het fijn om in de pauze bijvoorbeeld verder te gaan met lino’s maken.”
Docente Eveline van de Groep zag de talenten van haar leerling en stimuleerde haar. Suzan kreeg de vraag om een kerstkaart voor school te ontwerpen, een muurschildering in de stationshal in Aalten te maken en twee muurschilderingen te bedenken voor school. Een decaan zette haar ook aan het werk. “Hij wilde elk jaar van mij een werk zien.”
In die tijd ontdekte ze het digitale tekenprogramma Photoshop, het programma waar ze nu elke dag in werkt. “Dat programma gaf extra motivatie, een extra zetje! Het fijne bij de uitwerking met een digitaal penseel is dat je allerlei technieken door elkaar kunt gebruiken. Alles zit in de tablet en toch heb je het gevoel dat je zelf tekent en schildert. En het allerfijnste: je kunt eindeloos lekker ‘poetsen’, net zolang tot je precies hebt wat je wilt.”

Tussenjaar

Na de havo volgde een tussenjaar. In dat jaar experimenteerde ze. “Ik maakte kennis met het vak illustratie door te werken aan een eigen kinderboek over bakken, aan logo’s voor bedrijven en aan mijn schilderijen. Ik schilderde vooral dieren en werkte met lichtval. Daarbij gebruikte ik vaak vier kleuren: zwart, wit, en bruin met een gele gloed. Door het licht aan te passen werd het spannend. Die spanning werd versterkt door de surrealistische twist die ik eigenlijk in eerste instantie intuïtief aan het werk meegaf. Door zo te werken was het proces voor mij ook spannend om te doen.”
Haar werk werd opgemerkt. Ze kreeg opdrachten en exposeerde voor het eerst bij ‘Bredevoort Schittert’ en ‘Septemberkunst’. In dat jaar gaf ze zich op om te gaan studeren aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU).

Inspiratie

Op de HKU liep Suzan stage bij dagblad Trouw. Ze begon er met illustraties maken en deed er, toen ze er bleef werken, onderzoek naar animaties en illustraties voor de digitale krant. Haar allereerste stage-opdracht was voor de cover van de Verdieping. Ze illustreerde een kookwekker (ei met leeftijden) bij een artikel over IVF-behandelingen. Die illustratie kreeg een European Newspaper Award. Nu werkt ze parttime voor Trouw en maakt onder andere covers, zoals voor de bijlage Tijdgeest. “Het is heerlijk om te werken vanuit een artikel, want dan heb ik een kader.”
In 2019 studeerde ze aan de HKU af met het project ‘What The Food’. Hierbij beeldde ze door een aaneenschakeling en ophoping van tig kubussen een soort huisjes uit met een knusse en toch ook bedreigende sfeer, voortkomend uit een verrassende maar ook choquerende inhoud van de kubussen. Hiermee brengt ze de kijker in een doolhof van desinformatie over ons voedsel. Waar is de nooduitgang, vroeg ze zich hierbij af.
Het werk, vol symboliek, betekenis en denkwerk, kreeg een nominatie voor de HKU Award Artistieke Prestatie. Daarna was het werk onder andere te zien tijdens de Dutch Design Week in Eindhoven.

Afwisseling

“Bij de grote projecten, zoals bij ‘What the Food’ of ‘Tijden van Groei’ vertel ik meer mijn eigen verhaal en stippel dit uit. Hierbij laat ik me wel altijd inspireren door verhalen en ervaringen van andere mensen. Bij redactioneel werk is het de uitdaging om bij een artikel met het verhaal van een ander een illustratie te maken die het artikel verrijkt. Zo’n opdracht is verfrissend tussen de andere projecten door, omdat het uitvoeren ervan een soort puzzel is die je snel en zo goed mogelijk op moet lossen. Die afwisseling tussen die verschillende opdrachten vind ik leuk.”

Stijlen en voorkeuren

Met ‘What the Food’ zette ze de toon voor haar volgende werken, waarbij ze het belangrijk vindt om niet vast te zitten aan één stijl. “Soms heb ik meteen in beeld wat ik wil maken en is de schets in een kwartier klaar, maar soms moet ik heel erg nadenken. Buiten lopen, de natuur in, is dan de beste oplossing om eruit te komen.”
Onderwerpen die haar vooral aanspreken zijn voedsel, de balans tussen stad en natuur en de ‘wereldjes’ op de wereldbol, waarmee ze de eigen werelden van al wat leeft bedoelt.
Suzan laat zich inspireren door fotograaf en beeldend kunstenaar Ruud van Empel (het in bepaalde mate surrealistische en het perfectionisme), de muziek van Eefje de Visser (verschillende stijlen en grote zorg voor haar werk) en de schilder Jeroen Bosch (een verhalenverteller die de kijker mega kan verrassen).

Behang: Pink Carrot van serie What the Food voor het merk NLXL. Foto: Rick Vintges

Beter kijken

Op de HKU werd Suzan de vakvrouw die ze nu is, kwam ze tot de kern van haar kunnen en willen. Uit haar digitale penseel vloeien structuren in frisse kleuren. Haar werk typeert zich als realistisch, maar met die voor haar zo kenmerkende surrealistische twist. “Die twist zet ik nu bewuster in, ik kan die nu ook als tool gebruiken.” Daardoor, maar ook door lichtval en het verwerken van wiskundige structuren, wordt de kijker geboeid en uitgenodigd om zich te verdiepen in hoe het werk in elkaar zit, wat het vertelt. “Ik nodig de kijker uit om beter te kijken en door te denken en wil het liefst dat die mijn tweedimensionale werk, dat soms driedimensionaal oogt, aanraakt om de diepte niet alleen te zien, maar ook te voelen.”

Exposities

Op het Frederiksplein in Amsterdam is ‘Tijden van Groei’ te zien, een ruimtelijk werk dat gemaakt is in opdracht van DNB en nog vijf keer groeit, zodat mensen die er vaker langs lopen verrast worden. Hiermee wil DNB bijdragen aan de dialoog over groei, die niet alleen over economie, maar ook over natuur, economie en technologie, cultuur, en mens en maatschappij gaat. “Er zitten toegankelijke taferelen in en verdiepende onderwerpen, er zitten feitjes in verstopt, maar ook beeldende knipoogjes.”
Bij de expositie ‘Must See’ in het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen zijn tot en met 24 oktober vijftien iconen te zien die bijdragen aan het imago van Nederland, iconen die nauw verbonden zijn aan toerisme. Suzan maakte hiervoor ‘Glansrijk’, een installatie waarbij ze spiegels gebruikte. “Het is een souvenirwinkel die een landschap wordt.”

Uitsnede van ‘Glansrijk’, waarbij een souvenirwinkel een landschap wordt. Foto: Suzan Hijink 

Toekomst

De toekomst? Nee, die wil ze niet plannen. “Er kwam de afgelopen jaren zoveel moois op mijn pad, dat kun je niet plannen. Mijn afstudeerwerk werd een behang! Sindsdien ontwerp ik ook behang! Zo ontzettend leuk om te doen.” Ze rolt een rol behang uit en daarmee ontvouwt ze een sfeervolle, geordende, soort Oosterse wereld. Op haar iPad toont ze kamers die door haar behang een weldadige, soort luchtige, mystieke atmosfeer ademen.
Suzan Hijink, ze houdt van afwisseling en uitdaging.
Ja, ze wil nog wel eens een kleed ontwerpen. En ja, ook een decor, in een grote ruimte. “Ik ben gek op het bedenken van landschappen en omgevingen. En oh ja, een gezelschaps- of computerspel is ook gaaf om ooit een keer te ontwerpen.”

www.suzanhijink.nl