Illustratie: Marc Weikamp
Illustratie: Marc Weikamp

Boeren, burgers en buitenlui | Ineke Rood werd meteen verliefd op de Achterhoek

Algemeen

ACHTERHOEK – In Boeren, Burgers en Buitenlui spreken we met inheems, import en idealist over hoe het leven in de Achterhoek is. We evalueren en fantaseren en Marc Weikamp zal illustreren, omdat de regio er is om te eren. Deze keer een gesprek met Ineke Rood. Ze groeide op in Noord-Holland, kwam zo’n veertig jaar geleden naar de Achterhoek en raakte eraan gehecht.

Door Josée Gruwel

Ineke Rood woont aan de rand van Lochem. “Als ik vanuit huis twee keer rechtsaf sla, zie ik de Lochemse Berg, een plek van rust, van doorkijkjes in het landschap, bijna buitenlands. Als ik daar ben kan ik mijn hoofd leegmaken.” Ze trainde er voor de voettocht naar Santiago en maakte het vorig jaar over het natuurgebied een eindwerkstuk voor de opleiding tot natuurgids bij het IVN (Instituut Voor Natuureducatie en duurzaamheid).

“Eigenlijk is de Lochemse berg qua natuurgebied niet echt bijzonder. Unieke waarnemingen doe je er niet. De zich uitbreidende rankende helmbloem, een plantje dat goed gedijt in stikstofrijke grond, groeit er uitbundig. Natuurliefhebbers worden daar niet vrolijk van. Qua natuur- en milieubeleid moeten we daar iets mee.”

Ineke, systeemdenker. “Alles heeft met alles te maken. Ik zet graag alles in een context.” Ze is achttien jaar lid van het IVN en raakte mede door de opleiding tot natuurgids zo betrokken bij het wel en wee van de natuur en het IVN, dat ze sinds 2020 voorzitter is van afdeling Noord-Midden Achterhoek.

Ineke groeide op in een bloembollenkwekersgezin in de kop van Noord-Holland en ondervond hoe mooi het is om stil te staan bij de natuur en bij de wisseling van de seizoenen. “Mijn vader verbouwde onder andere tulpen, irissen en krokussen. Ik hielp van jongs af aan mee in het bedrijf, voelde me medeverantwoordelijk.”
Van haar vader leerde ze ook om maatschappelijk betrokken te zijn. “Hij bekleedde in zijn vakgebied de nodige bestuursfuncties.”

Na wat omzwervingen, door studie en werk, kwam Ineke ruim veertig jaar geleden naar de Achterhoek. “Ik werd er meteen verliefd op. Dat coulisselandschap! En de maisvelden die ik toen geweldig vond.” Met haar eerste zoontje ging ze elk najaar kijken naar het maiskneuzen.
En de wisselingen van de seizoenen? “Die leken hier intenser.”

‘In de natuur heeft alles met alles te maken’

Opgegroeid met de nuchterheid en de directheid van de West-Friezen, speelde ze in de Achterhoek in op een bevolking die - in z’n algemeenheid - niet meteen het achterste van de tong laat zien en zich niet meteen gewonnen geeft. Maar door te luisteren, er te zijn, door te vragen en in te voelen wist ze vertrouwen te winnen en voelde ze zich senang. Ze werkte onder andere als psychotherapeut en inhoudelijk leidinggevende 24 jaar bij een GGZ-instelling in Twente en zette zich jarenlang bestuurlijk in bij de Nederlandse Vereniging voor Relatie- en Gezinstherapie (de NVRG). Toen ze nog in Borculo woonde was ze betrokken bij de plaatselijke politiek en bestuurslid van de Leo Stichting.

Ineke overwoog na haar scheiding om terug te gaan naar de kust. “Maar nee, hier in de Achterhoek ligt het grootste deel van mijn geschiedenis, hier heb ik zoveel mooie herinneringen gemaakt en hier zijn plekjes, waaronder het grafje van mijn eerste baby, die ten diepste bij me horen en waar ik dichtbij wil zijn.” Ze weet het zeker: in de Achterhoek wil ze oud worden.

Bewust is Ineke als pensionado met haar leven bezig. Naast het uitvoeren van hobby’s als tuinieren en schilderen is er die innerlijke drive om betekenisvol te zijn voor de maatschappij. Nog steeds is ze opleider in haar vakgebied, en daarnaast wil ze met haar voorzitterschap van het IVN samen met de club veerkrachtige vrijwilligers zorgdragen voor de toekomst van de natuur. “Een uitdaging waar ik blij van word.”

Op tafel ligt het boek ‘De ontdekking van de natuur. De ontwikkeling van biodiversiteit in Nederland vanaf de IJstijd tot de 21ste eeuw’. Recensent Cyril Lansink zegt erover: ‘Het is een prachtig boek dat zowel de hoop levend houdt dat het met de natuur in ons land goed kan komen als ons ervan doordringt dat het alleen van onszelf en onze inspanningen zal afhangen of die hoop uitkomt.’ Ineke onderstreepte tal van zinnen in het boek en maakt een uittreksel.

Om van hoopvolle plekken te genieten organiseert het IVN op 3 en 5 september om 10.00 uur vanuit Lochem biodiversiteitsfietstochten van circa twintig kilometer. IVN-gidsen nemen de fietsers mee langs poelen voor kamsalamanders, bloeiende akkerranden voor patrijzen, vispassages in de Berkel, vleermuis- en mezenkasten. “We organiseren deze inspirerende fietstochten in het kader van ‘Fete de la nature’. Natuurlijk hoop ik dat het voor alle deelnemers een feestje wordt.”

Aanmelden? Kijk op www.ivn.nl


Illustratie: Marc Weikamp 

8 keer 8erhoeks met Ineke Rood

Favoriete plek:
‘Het allerliefst zit ik in de grote, houten stoel bij het stromende water in mijn besloten bloementuin. Het is een meditatieve plek.’

Mooiste bedrijf/organisatie:
‘Het IVN. Die landelijk zestigjarige organisatie zit knap in elkaar en blijft vernieuwen. De kracht is dat het aanbod van natuuractiviteiten, cursussen, projecten en campagnes inspeelt op de tijdgeest. Zo biedt IVN niet alleen natuur-, maar ook duurzaamheidseducatie.
Vrijwilligers en beroepskrachten werken hiervoor samen, zodat jong en oud door zelf leren en doen kan beleven hoe interessant, gezond én belangrijk natuur is. De toekenning van de in juni uitgereikte ‘Prins Bernard Cultuurfonds Prijs 2021’ aan het IVN bevestigt de waardevolle rol die de organisatie, mede ook in coronatijd, speelt.’

Mooiste gebouw:

‘Het gemeentehuis van Borculo, mooi gelegen aan de rand van de Berkel. Het is van oorsprong ontworpen door architectenbureau Alberts & Van Huut dat staat voor ‘organische architectuur’.De ontwerpers vinden dat een gebouw voor de gebruikers moet aanvoelen als een warme jas, waarin ze zich behaaglijk en geborgen voelen. Ook moet een ontwerp met de omgeving harmoniëren. ‘Organische architectuur’, met als kenmerken onder andere veel baksteen, warme kleuren en scheve wanden, heeft tot doel om schoonheid en harmonie te creëren die het menselijk welzijn verbetert.’ Alberts & Van Huut ontwierpen ook het bekende Gasuniegebouw in Groningen en het hoofdkantoor van de ING in Amsterdam.’

Inspirerende Achterhoeker:

‘René Lubberink, een man met lef. Hij stopte noodgedwongen met zijn melkveebedrijf en ging over op de teelt van hazelnoten. Aan de Hazelberg, op een halve hectare grond, begon hij ermee. Zijn switch is imponerend en waardevol voor de Achterhoek, helemaal als je weet dat de markt nu beheerst wordt door Turkse en Californische importnoten waarbij zaken als kinderarbeid en omstreden bestrijdingsmiddelen spelen.’

Favoriete artiest/kunstenaar:
‘De kunstschilder Piet Mondriaan. Hij groeide op in Winterswijk. Zijn hele leven zocht hij naar evenwicht in zijn werk.’

Lekkerste gerecht/drank:
‘Krentenwegge. Kraomschudden kende ik niet, en ook niet dat daar in de Achterhoek van oudsher een krentenwegge van wel een meter lang bij te pas komt. Maar na de geboorte van onze eerste zoon, waarbij we met deze traditie werden verblijd, hoort krentenwegge steevast bij onze feestjes.’

Mooiste lied:
‘‘Blauwe Dag’ van Suzan & Freek. Het nummer gaat erover dat je er in goede en slechte tijden voor elkaar bent. Ik zing het af en toe met mijn zesjarige kleindochter.’

Mooiste uitdrukking:
‘‘Kiek’n wat ‘t wordt.’ Dat is een mooie manier om in het leven te staan. Dan kun je altijd verrast worden.


Ineke Rood’s favoriete, meditatieve plekje is in de stoel in haar tuin. Foto: Josée Gruwel

Bent u of kent u een goede kandidaat voor deze rubriek? Meld dit dan bij redactie@achterhoeknieuws.nl

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant