Boekhandel Lovink 175 jaar

Iconisch en knus, goed gesorteerd én chaotisch: een boekhandel met drie gedichten op de zijgevel. Schrijver Eke Mannink werkt sinds deze zomer in Lovink. Ze portretteert de jubilerende boekwinkel de komende weken van binnenuit. 

Aflevering 3: emotie

Verhit komt-ie de winkel binnen lopen. Nou ja, lopen – zeg maar stormen.
‘Hebben jullie iets over het Vaticaan?’
Hij praat best luid voor iemand die er sympathiek uitziet: een stoppelbaard, daarboven twinkelende ogen. En die twinkelen donker, heel donker.
‘Ik heb de hele dag de onderhandelingen gevolgd,’ vertelt hij. Collega Jan en ik zijn inmiddels naar hem toegelopen. Om te zoeken naar een passend boek. We kijken hem schaapachtig aan. Onderhandelingen?
‘De kabinetsformatie. Wat een prutsers, die politici. Schandalig is het!’
Hij lijkt spijt te hebben dat hij zijn tijd aan de hedendaagse politiek heeft besteed.
‘Hebben jullie hem gelezen?’ De man wijst naar Een nieuw sociaal contract, van Pieter Omtzigt. ‘De enige die deugt!’ De man, een vijftiger schat ik, is nog altijd kwaad. Zijn zinnen eindigen in uitroeptekens. ‘Omtzigt kijkt kritisch naar de rechtsstaat. De rest maakt er een zootje van!’

- Jan zit inmiddels op zijn knieën voor de plank geschiedenis. Daar vindt hij geen boeken over het Vaticaan, zoals hij al had verwacht. Net als collega Erna, die ruim vierendertig jaar voor Lovink werkt ­­(hoeveel titels zouden er in die tijd door haar handen zijn gegaan?), weet hij goed waar welke titels liggen. In het zicht, of verscholen achter en onder de gezellige chaos van rijen en stapels boeken.

‘Ik heb veel over de inquisitie gelezen,’ vervolgt de klant. ‘Nu wil ik verder.’
‘Is een roman niets voor u?’ vraag ik voorzichtig. ‘Om wat stoom af te blazen?’
De man kijkt verbaasd. Hoe het komt weet ik niet, maar ineens praten we over onderwijs, en dat leerlingen in zijn ogen veel te weinig leren abstraheren. ‘Het zijn allemaal afzonderlijke vakken die ze krijgen, die moeten juist vermengd worden. Zo leren ze nadenken over het grote geheel!’
Ik vertel hem over het vak NLT, een voor mij nieuwe discipline die mijn dochter, inmiddels in 6 vwo beland, sinds een paar jaar volgt. Het staat voor Natuur, Leven, Techniek en combineert vakken door ze in de praktijk toe te passen. Het begon met forensisch onderzoek. ‘Interessant,’ zegt de man. ‘Wat mij betreft mogen ze op de lagere school al verbindingen gaan leggen.’ Ik probeer hém intussen nog steeds te verbinden met de fictiekant van onze winkel. Zoek iets lichts, iets luchtigs, om af en toe hard om te lachen. Jan is inmiddels aan het sorteren van bestellingen begonnen.
‘Wat denkt u hiervan?’ Ik pak Uit het leven van een hond van de stapel. Daar heb ik goede herinneringen aan. Terwijl de stoppelbaardman door de roman van Sander Kollaard bladert, zoek ik verder. Dan slaat hij het boek resoluut dicht. ‘Dit is voor later, er ligt nog genoeg te lezen thuis!’ Zijn uitroepteken klinkt al minder heftig wanneer hij in de richting van de deur loopt. Op de drempel draait hij zich om. ‘Ik dank jullie hartelijk voor het goede gesprek, ik ben er een stuk van opgeknapt!’
Jan en ik glimlachen
Boekverkoper of therapeut - de grens is soms vaag.