A.L. Snijders | Pal aan zee

za 14 nov 2020, 10:00 Column

Niet lang geleden vroeg iemand me of ik een voorbeeld van volksetymologie kon geven. Ik herinnerde me de verbastering van Palace Hotel. Daar legde men de nadruk op de laatste lettergreep van Palace. Je hoorde ee, en dacht aan zee. Hierdoor veranderden ook de twee eerste lettergrepen en kwam men op Pal aan zee. Dat kwam goed uit want het hotel stond inderdaad aan de boulevard van een stadje aan de Noordzee. Het Pal aan zee Hotel.

Groot toeval, gisteren ontving ik een bericht van een oud-leerling die mij aan dit verschijnsel herinnerde. Hij schreef dat ik in de jaren zeventig in de klas een hele reeks van deze volksetymologieën op het bord had geschreven. Zou ik die even voor hem willen herhalen, zijn dochter was geïnteresseerd. Ik was verbaasd door deze samenloop van omstandigheden, maar ik was niet verbaasd dat ik me alleen het Pal aan zee Hotel herinnerde. Toen ik dat terugschreef geloofde hij me niet, hij hield het bij gemakzucht. Als iemand me gemakzuchtig noemt, weet ik niet hoe ik moet reageren. Ik bedoel: moet ik me schamen, of mag ik trots zijn?

Ik lees even in het dagboek van Jules Renard, eind 19de eeuw.

“Alles dient te worden uitgesproken: Werken geeft een wat stompzinnig gevoel van voldoening. Luiheid gaat gepaard met een toestand van onbehagen die niet banaal is, en waaraan de geest misschien zijn subtielste vondsten dankt.”

Ik kies toch voor luiheid, want het stompzinnig gevoel van voldoening dat het resultaat van werken is probeer ik altijd te verbergen. De subtiele vondsten trouwens ook, want die zijn nauwelijks merkbaar.

reageer als eerste