Afbeelding

Noordelijk geluk

Opinie

Kreeg advies om antikeelpijnsnoepjes te kopen, genaamd Isla. Hoofdbestanddeel is IJslands mos, een soort korstmos. Ze helpen niet, brengen hooguit enige verzachting, maar toch een grappig idee. In Nederland is IJslands mos zeer zeldzaam geworden. Gevolg van milieuvervuiling. In IJsland is het algemeen. 

Dit bericht van een vriend kwam vorige week binnen op mijn telefoon. En zie ons nu: mijn dochter en ik exploreren een IJslands wandelpad. Ik had mezelf voorgenomen dat we in een plaatsje moesten starten dat op zijn minst enige gelijkenis met de gemeente Lochem vertoont, anders zou het niet in deze rubriek passen.

Dat is nog niet zo makkelijk. Selfoss is met ruim zesduizend inwoners een van de grootste plaatsen in het zuiden van IJsland. Het ligt aan de oostelijke oever van de rivier Ölfusá in het midden van het grootste landbouwgebied. We gaan naar Reykjadalur, een ijsberg bedwingen om in zwavelwater van rond de dertig graden te kunnen liggen. En daarna weer teruglopen natuurlijk. Tijdens een mild moment op de heenweg trekken we onze jassen uit, en knopen ze om ons middel. Ik word gelokt door een streep groen op de rotsen een eind verderop. Daar aangekomen buig ik me voorover en ontdek … IJslands mos. Fijnbesnaard zacht en stevig groen. Ik neem me voor om op de terugweg een stukje in mijn zak te stoppen.

Op ons pad ontmoeten we collega-wandelaars, maar het zijn vooral de elementen die we tegenkomen. In een paar uur: regen, zon, milde wind, heftige storm – we worden bijna tegen de rotsen geblazen –, sneeuw en hagel. We sjouwen langs kokende kolkende modderpoelen, door zwaveldampwolken en bereiken uiteindelijk, na klimmen en dalen, een warm riviertje te midden van de sneeuw. Badkleding aan en te water. ‘Dit is zó cool,’ hoor ik mijn dochter naast me genieten.

Op de terugweg denk ik aan onze ontmoeting met een kabouterachtige meneer, Kristian. De eerste IJslander van onze reis. Hij zat naast ons in het vliegtuig en gaf binnen een paar minuten zijn telefoonnummer. Verder waarschuwde hij voor sneeuwstormen en vertelde hij honderduit over zijn moeder, een beroemde houtbewerkster die gedetailleerde beelden uit boomstammen hakt. Op zijn telefoon wemelde het van de kunstwerken: verfijnde paardenhoofden, magisch ogende huizen, en zwangere vrouwen van kersenhout. 

Dan gaat het keihard hagelstormen en zijn we alleen nog aan het ploegen, tegen de wind in. We vergeten mos mee te nemen. Gelukkig maar.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant