Afbeelding

Vermeer

Opinie

Het is goed toeven langs de oever van de Berkel. Zelfs tussen een paar buien door. De lucht is opgewarmd de laatste dagen. Ik durf het aan: regenjas languit over het gras en zitten maar.

De lente, de lente, de lente is er weer / Je ziet het aan de krent en je ziet het aan de peer / je ziet het aan hoe dartel / ‘t hondje rent en zelfs nog meer / aan de mondhoeken op straat (…) Een oud versje huppelt door mijn hoofd.

‘Goed plekje, niet?’ Een zware mannenstem achter me. Ik kijk om en knik. ‘Zeker!’ Een lange man, ernstige blik boven een snor. Ik kijk om me heen, zie geen hond. Dat kan ook niet, want die zou allang met de mijne aan het dartelen zijn geweest.

Hij loopt door. Ik denk aan de man met wie ik vanmorgen in gesprek was. Die leek een beetje op deze gestalte. Een oud-militair. Hij woont in militair tehuis Bronbeek, in Arnhem. Hij oogde ook zonder uniform als militair vond ik, maar dat kon verbeelding zijn.

Hij vertelde over zijn tijd in de oost. Was op vredesmissie geweest in Cambodja, ging vervroegd met pensioen vanwege een kapotte knie en maakte toen een reis naar onder andere Indonesië. Omdat het oosten hem lag, vooral de mensen. ‘’Je weet niet precies wat je aan ze hebt,’ zei hij over de Cambodjanen. ‘Ze blijven lachen, maar je weet niet of ze het menen en wat ze denken.’ Dat trok hem aan.

In de verte zie ik een rechterarm omhoog gaan. Bij wijze van groet? Het is de arm van de man die ik nakijk, terwijl hij doorwandelt, en terwijl ik denk aan een generatiegenoot van hem. Alsof-ie weet dat ik hem volg met mijn ogen. Ik voel me betrapt en wend mijn blik naar voren.

Het silhouet van Almen tekent zich af onder een dreigende lucht. Ik denk aan het Gezicht op Delft, van Vermeer. Door omstandigheden belandde ik afgelopen weekend met een vriendin op de tentoonstelling die nu in het Rijksmuseum in Amsterdam te zien is. Ze had onverwacht kaartjes kunnen regelen.

Het stadsgezicht is het openingsdoek. In een culturele file schuifel je op dat werk af. Ik was er niet op voorbereid. Het was een schok. Het licht, de lucht, de figuren op de kade, de huizen en de torens. Zo intens, zo mooi.

Langs de Berkel geniet ik na.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant