Gisteren, gisteren

Hazel en ik ontmoeten een vrouw die we kennen, een die op een vreemde manier achter haar autostuur zit. Ze vertelt dat ze is uitgegleden in de douche, en dat haar rug nu pijn doet. ‘Ondanks dat ben ik toch gaan werken op de Zwarte Cross.’

Vanaf die zin spreken wij over haar werk als zzp’er op festivals in de omgeving. Ze gaat steeds vrolijker kijken, zo leuk vindt ze het. ‘Tijdens de slotavond van Mañana Mañana, heb ik zó gelachen,’ zegt ze. Ze hikt als ze eraan terugdenkt. Ik keek haar nieuwsgierig aan.

‘Ik had avonddienst. Met collega Adriaan zat ik bij de muntenverkoop. Hij heet anders, maar ik noem hem Adriaan, al vanaf het begin. Voor mij had-ie gewoon zo moeten heten. Hij vindt het prima dat ik hem zo noem. Het liep tegen het einde en ik ging naar de bar om een cocktail te halen. Dat is wel zo handig, want na onze werktijd, sluit de bar ook. Dus dan moet je op tijd zijn om nog wat te kunnen drinken. Goed, ik kom na een paar minuten terug met zo’n glas met van alles erop en eraan, zet dat in de koelkast, en ga weer achter de kassa zitten.

“Is dat lekker, zo’n ding?’’ vroeg Adriaan toen. Ik knikte, een cocktail – zeker weten is dat lekker. “Ziet er goed uit,” zei hij, en stond op. “Ik haal er ook een,” zei hij. En weg was-ie. Even later komt-ie terug. Met een half opgedronken cocktail, en twinkelende ogen. “Adriaan,” zei ik toen, “je weet toch dat we niet mogen drinken tijdens het werk, hè?” “Ja, hoor,” was zijn antwoord. “Maar het is zó lekker…”
Een minuut later was dat glas leeg, en ging-ie een tweede halen. Toen hij net voor sluitingstijd terugkwam, heb ik hem nog een keer gewaarschuwd. Hij lachte. “Gaat goed, alles onder controle.”

Na de dienst wordt de kassa altijd gecontroleerd. Wanneer iemand de onze komt checken, staan wij ernaast. Trekt Adriaan aan mijn mouw, hij komt dichtbij mij staan. “Wat denk je,” fluistert hij, “zou-ie iets merken?” Hij keek me ongerust aan, en helemaal niet in controle. Stttt, gebaarde ik, zo maak je het alleen maar erger.’ De vrouw denkt terug aan het afgelopen festival, lacht breeduit.
‘Dat soort dingen dus!’ zegt ze.

Ze lijkt opeens stukken minder moeilijk te zitten.