"Iemand die sterft mag niet alleen zijn"
"We hebben één motto en dat is: er zijn! Laat niemand in eenzaamheid sterven. Persoonlijk vind ik het erg belangrijk als ik de angst voor de dood kan wegnemen of het proces kan uitleggen." Een jaar nadat haar moeder stierf, begon Joke Sieverink als vrijwilliger bij Noaberhulp, inmiddels is ze coördinator.
"Het is mooi dat mensen thuis kunnen blijven en dat we hen niet onnodig verplaatsen. Dat we zien dat het goed is zo en de situatie accepteren", vindt Joke. Mede dankzij de vrijwilligers van Noaberhulp kunnen terminale patiënten thuis sterven, maar dat is naar haar mening nog niet genoeg bekend. Ook zij hoort dikwijls: "Had ik het maar geweten." In de terminale fase is een cliënt aangewezen op een netwerk. Als dat klein is, de naasten al op leeftijd zijn en de zorgperiode lang duurt, houden mantelzorgers die zorg niet altijd vol. Het is mogelijk om dan voor een hospice te kiezen, maar Noaberhulp wil juist die hulp bieden zodat men in zijn vertrouwde omgeving kan blijven, waar sommigen al hun hele leven wonen. "We kunnen de mantelzorgers hierin ondersteunen zodat zij hun taak kunnen volhouden. We waken bij mensen thuis in de terminale fase. Wanneer huisarts of wijkverpleging ziet dat de familie overbelast raakt worden wij ingeschakeld."
Goed afscheid
De meeste vrijwilligers die zich voor dit werk aanmelden, hebben zelf iets meegemaakt dat hen motiveert. Joke ook. Ze zag hoe een dierbare vredig thuis stierf, met een glimlach om de lippen. "Ik wil graag zorgen dat mensen zich comfortabel voelen." Een goed afscheid is belangrijk voor de rouwperiode die volgt.
Respect
De vrijwilligers voeren bij toerbeurt slaapwaakdiensten uit, van 23.00 tot 7.00 uur. Soms is er overdag 'een inzet', zodat de mantelzorger iets voor zichzelf kan doen. Joke maakt altijd eerst persoonlijk kennis. Ze inventariseert de wensen, zodat ze een vrijwilliger kan zoeken die het beste bij de cliënt past. "En ik kijk ook meteen waar het licht zit en of er een waakhond rondloopt", vertelt ze. Die informatie is handig voor de vrijwilliger die in het donker, soms in het buitengebied, voor het eerst bij de cliënt komt. "Ik heb respect voor onze vrijwilligers die 's avonds, gewapend met een zaklantaarn, op pad gaan… Rond 23 uur ben ik altijd op mijn hoede: afwachten of de vrijwilligers aankomen bij de cliënten. De ene keer neemt de vrijwilliger het stokje over van de mantelzorger, in een andere situatie slaapt de mantelzorger al of is de cliënt alleen en vindt de vrijwilliger de sleutel in een sleutelkastje. Soms is het al voldoende dat men weet dat er een vrijwilliger kan bijspringen en is inzet niet nodig."
'We willen de
mantelzorgers
ontlasten'