Wie de schoen past, trekt hem aan
Toeval? Miranda van Rossum, vrijwilliger als coach bij Vluchtelingenwerk Lochem en haar cliënt Drake Sembatya uit Oeganda hebben beide een verleden als schoenenverkoper. Humor en plezier staan bovenaan in hun samenwerking, naast hun interesse in en hun hulpvaardigheid aan de medemens. Een krachtig gevoel voor 'zelf doen' heeft hen beiden gebracht tot waar ze nu zijn.
Door Ria Elstgeest
Miranda heeft haar leven lang vrijwilligerswerk gedaan. Als expat-vrouw heeft ze jarenlang met plezier voor haar gezin gezorgd. Eenmaal in Lochem heeft het Vluchtelingenwerk haar aandacht getrokken. Zo'n 12 jaar geleden werd Miranda in het diepe gegooid om asielzoekers wegwijs te maken in alles wat een leven in Nederland, in Lochem mogelijk maakt. Vanuit een houding "wat moet ik dáár nou mee" de knop omzetten naar "iedereen kan dat, dus ik ook!" is ze hulp gaan zoeken. Door veel vragen, telefoneren, informeren is haar kennis alleen maar gegroeid. "Op alle vragen antwoorden zoeken" vertelt Miranda, "dat is wat ik kan en leuk vind. Dat is wat ik te bieden heb". Op de vraag waar ze voldoening uithaalt, is het antwoord: "Kennis maken met veel verschillende culturen, nieuwe vrienden krijgen, een hecht team en leuke collega's".
Miranda wil ook graag vertellen, dat zij het jammer vindt dat de mensen zo bevooroordeeld zijn: "die buitenlanders hoeven niets te doen, zij krijgen alles zomaar!" Dat spreekt ze met kracht tegen: "net als Nederlanders krijgen ook zij een uitkering waar ze recht op hebben. Daar moeten ze hun leven mee inrichten. De gemeente zorgt voor een huis, waar ze geen keuze in hebben". Verder geniet ze van hun gastvrijheid: je bent altijd welkom, er is eten in overvloed. Dit kent Miranda van huis uit: haar Indische moeder zorgde altijd voor meer dan voldoende eten en iedereen kon altijd binnen vallen.
Een van Miranda´s cliënten is Drake, die twee jaar geleden hier terecht is gekomen. Het gesprek dat we met z'n 3-en voeren is in het Nederlands! Al snel na aankomst is hij bij "2 Switch", de kringloopwinkel binnen gelopen en heeft om onbetaald werk gevraagd. Met zijn opgeruimde humeur, grapjes en hulpvaardigheid leert hij beter Nederlands door het contact met de bezoekers: precies wat hij wil. Zijn voorbeeld voor zijn harde werk en het plezier hierin hebben is zijn moeder geweest. Roddelen en kritiek geven zijn niet aan hem besteed. Voor de discipline van de Nederlanders heeft hij groot respect. Zijn droom is om na zijn inburgering, sportinstructeur te worden op een sportschool!
Miranda en Drake zijn, onafhankelijk van elkaar, regelmatig op de Lochemse sportschool te vinden. Verder besteedt zij haar tijd aan salsa dansen en een nieuwe hobby: gitaar spelen. Drake is lid van voetbalclub "Lochem 5" en houdt van zwemmen.
Ze geven beiden de indruk het plezier in hun vrijwilligerswerk nog heel lang vol te willen houden.
Rectificatie
In het artikel over de 'groenploeg' SV Epse stond vorige week een storende fout.
De juiste tekst moet zijn: 'Anton Klijn Velderman deed zijn werk eerst met Marinus Bronzewijker. Na diens overlijden stond hij er jarenlang alleen voor, maar gelukkig kan hij sinds een jaar of tien de klus samen met zes vrijwilligers in de 'groenploeg' klaren'.
SV Epse voorzitter Albert Veldwachter vindt het werk van de groenploeg voor de vereniging 'heel waardevol'. "Vrijwilligers zijn de levensader van de vereniging. Zonder vrijwilligers heeft een vereniging geen bestaansrecht". Hoewel er geen tekort is, zijn vrijwilligers volgens Veldwachter in allerlei functies bij SV Epse 'altijd welkom'.