'Mepalnees' René Pardijs stapt na vijftig jaar op
LOCHEM - Er zijn niet veel mensen die vijftig jaar bij hetzelfde bedrijf werken. Het resultaat is meestal dat de werknemer zich met de firma verweven voelt. En dat geldt met name als de persoon in kwestie tweederde van de bestaansgeschiedenis van het bedrijf heeft meegemaakt. Zoals Lochemer René Pardijs bij Mepal, het bedrijf dat kunststof consumentenprodukten ontwerpt, maakt en distribueert.
Door Arjen Dieperink
"Kijk dit was mijn eerste contract bij Mepal." René schuift een kopie over tafel. Hij begon op 24 augustus 1970 met een salaris van bruto tweehonderdendertig gulden per maand, dat na drie maanden met twintig gulden werd verhoogd. De proeftijd was twee maanden. Pardijs en Mepal hielden het veel langer met elkaar uit, maar binnenkort valt dan toch het doek.
Zorg voor het personeel
In de vijftig jaar dat René bij Mepal werkt is er veel veranderd. "Het leukste vind ik om met mensen om te gaan, leiding te geven en dingen op te lossen zodat de assemblage goed verloopt. Mepal is voor mij altijd een goede werkgever geweest. Het bedrijf heeft zorg voor het personeel hoog in het vaandel staan. Toen ik vijftig jaar in dienst was kwam de directie bij mij thuis en bood mij een ballonvaart voor vijf personen aan."
Pardijs vervolgt: "Vroeger, toen wij aan de Kwinkweerd zaten kon je nog wel grappen onder elkaar uithalen. Tegenwoordig kan dat niet meer. Op dat punt zijn de regels wel veranderd, maar dat vind ik niet erg. Toch zijn de vijftig jaar mij omgevlogen. Ik ben zo verweven met Mepal dat ik eigenlijk niet weet wat ik straks moet gaan doen." Zijn blik dwaalt over de vele opgestapelde dozen in het magazijn. "Deze week had ik een dag vrij maar toch werd mij gevraagd of ik de deur van het bedrijf op tijd kon openen omdat mijn collega dat niet kon. Ach, ik vind het een kleine moeite. Heb de deur geopend, koffie gezet voor de jongens en zodra iedereen binnen was ben ik weer naar huis gegaan."
'Mepalnees'
Pardijs spreekt met warmte over het bedrijf. "Ik beschouw mij als een Mepalnees. Het voelt voor mij of het mijn eigen bedrijf is. Dat weet mijn baas (Rutger de Korte - AD) ook. Als het met de baas goed gaat, gaat het met het personeel ook goed. Zo simpel is het." Het afscheid zal anders zijn dan anders. "Sober, door de corona-maatregelen. Zelfs het feest van zeventig jaar Mepal is al uitgesteld."
Ondertussen loop René naar de ontvangsthal waar grote borden de toekomst van Mepal laten zien. Hij wijst naar een impressiefoto: "Dit is de huidige fabriek, verderop zie je de uitbreiding. Het bedrijf wordt wel twee keer zo groot. Mij is nog gevraagd om langer te blijven om de uitbreiding te realiseren, maar uiteindelijk heb ik besloten toch weg te gaan. Ik zei daarstraks dat ik niet weet wat ik straks na de Mepaltijd, officieel 30 november, moet gaan doen. Maar ik zal niet in zo'n gat vallen", aldus Pardijs. "Wij hebben twee kinderen en twee kleinkinderen. Ik zal er meer voor de kleinkinderen zijn. Ook voor de scouting De Witte Wieven zal ik meer gaan doen. Ik ben er penningmeester van." Toch verwacht hij dat het moeilijk wordt als de datum van vertrek aanbreekt. "Ik ben straks zevenenzestig en ik kan toch niet eeuwig door blijven gaan. Maar het loslaten doet mij pijn in het hart. Ze mogen me altijd bellen, heb ik gezegd." Zijn laatste werkdag is op 25 september, daarna trekt René Pardijs de deur van Mepal voorgoed achter zich dicht. Een leven zonder Mepal zal de Lochemer nog niet meevallen.