Niet stilzitten bij concert 'Een Lach en een Traan'
LOCHEM - Voor het eerst tijdens de coronatijd werd in het Stadshuus aan de Markt twee concerten gegeven. Michael Bürger en Rien Wulffraat traden er op. In totaal kwamen er vijftig bezoekers af op de Antilliaanse en Braziliaanse muziek.
Door Arjen Dieperink
Het concert was ver voor de coronatijd gepland en het bleef tot het laatste moment spannend voor zowel de organisatoren van het Stadshuus als de muzikanten of het door kon gaan en in welke vorm. Maar het lukte. Om toch iedereen te kunnen laten genieten van de Antilliaanse en Braziliaanse muziek werden er twee concerten gegeven, onder de titel 'Een lach en een traan'. Er waren looproutes, kaarten moest van tevoren worden besteld, waarbij de verplichte gegevens van betrokkene werden genoteerd. De stoelen en tafels stonden coronaproof opgesteld. Er mocht niet worden meegezongen en tussen de twee concerten door werden de stoelen en tafels ontsmet.
Onderhuids ritme
Rein Wulffraat studeerde klassieke muziek aan het conservatorium. Regelmatig hoort men hem ook jazz spelen. Blijft de vraag hoe de Lochemer terechtkwam bij de Antilliaanse en Braziliaanse muziek. "Twee jaar geleden ben ik figuurlijk tegen deze muziek aangelopen. Het boeide mij direct. Het geeft tijdens het spelen een onderhuids ritme mee waardoor je eigenlijk niet stil kunt zitten", zo vertelt hij.
Zijn collega van de Muzehof, Michael Bürger, is er ook enthousiast over. "Ik heb om mij verder in deze muziek te verdiepen het boek van Jan Brokken aangeschaft. Het draagt de titel 'Waarom elf Antillianen knielden voor het hart van Chopin '. Het boek beschrijft het bezoek van Antilliaanse componisten aan Warschau waar het hart van Chopin in een urn ligt. Tijdens het bezoek komen de Antilianen erachter dat Chopins stukken voor hen herkenbaar zijn in de zin 'dat is onze muziek'. Ik heb toen alles wat ik kon vinden over de Antilliaanse muziek bestudeerd. Het resulteerde onder andere in dit optreden". Wulfraat gaat achter zijn opengewerkte piano zitten. "Dit biedt de mogelijkheid voor de bezoekers om de piano beter te kunnen bekijken tijdens het spelen. Het houdt voor mij in dat ik wel alle nummers uit het hoofd moet spelen daar er geen lessenaar aan bevestigd is."
In totaal speelden Michael Bürger en Rien Wulffraat dertien verschillende nummers zoals onder meer Curacao (Wim Statius Muller), Milonga (Astor Piazzolla) en Remando (Ernesto Nazareth). Of het voor herhaling vatbaar is, daar hoeft Rien niet lang over na te denken, "Jazeker, alleen moeten wij kijken hoe de hazen gaan lopen."