Uitgekeken op graffiti
Inwoners nemen zelf kwast ter hand
ZUTPHEN - Omwonenden van Vogelpark en Stadsboomgaard zijn het zat. Al meer dan tien jaar kijken ze vanuit hun huis tegen een met graffiti bekladde muur aan. “De gemeente doet niets, dus gooien we er zelf maar een blik verf tegenaan.”
Door Alize Hillebrink
Een schuur, aan de rand van de historische Stadsboomgaard en het Vogelpark, is al jaren trekpleister van graffitispuiters. Tot grote ergernis van de buurtbewoners. Meerdere gesprekken met de eigenaar van de schuur en de gemeente leverden niets op.
“Sinds 2017 is de boomgaard een gemeentelijk monument,” vertelt voorzitter Harm Buitink, voorzitter Stichting Vogelpark & Stadsboomgaard. “We hoopten dat de monumentenstatus zou leiden tot verbetering, maar er is sindsdien niets veranderd.” Omwonende Martin Eillebrecht zette zich jarenlang in voor verwijdering van de graffiti, maar zonder resultaat. “Het is een gezichtsbepalende locatie, die bovendien rijksbeschermd stadsgezicht is, maar blijkbaar zegt zo’n status in dit geval niks.”
'We hoopten
dat de
monumenten-
status zou
leiden tot
verbetering,
maar er is
sindsdien
niets
veranderd '
Ook stichting Vogelpark & Stadsboomgaard ondernam de afgelopen jaren diverse pogingen naar de gemeente en de eigenaar van de schuur. Meerdere creatieve ideeën werden aangedragen. Er werd zelfs bedacht om leifruit te plaatsen als mogelijkheid om het uitzicht te verhullen, maar het leidde allemaal tot niets. “In de binnenstad is er speciaal graffitibeleid,” zegt Eillebrecht, “maar direct buiten de binnenstad niet.”
Stichting Vogelpark & Stadsboomgaard zet zich in voor behoud van de historische waarde van de omgeving, de geschiedenis van de locatie en bescherming van historische, met uitsterven bedreigde fruitrassen. “In deze paradijselijke omgeving van hoge cultuurhistorische waarde vraag je je af waar de gemeente waarde aan hecht, als dit toegestaan is binnen rijksbeschermd stadsgezicht, dan hebben wij daar grote vraagtekens bij,” aldus Buitink namens de stichting.
Na tien jaar zijn de buurtbewoners letterlijk uitgekeken op de foeilelijke muren en met verf van de bouwmarkt schilderden ze na overleg met de eigenaar, de schuur weer in zijn oorspronkelijke kleur. “Je kunt niet eindeloos wachten op iets dat toch niet gebeurt. Soms moet je zelf het heft in handen nemen,” zegt Buitink. “En nu kunnen we weer elke dag genieten van ons prachtige uitzicht.”
