Naomi Velders. Foto: Julia Kappert van YukaCreations
Lochemse Naomi is chronisch ziek maar doet wat ze leuk vindt
Vervolg van voorpagina
LOCHEM - Sindsdien komt de top van de Nederlandse overheid en het bedrijfsleven elk jaar op de derde dinsdag van januari samen voor de meest positieve dag van het jaar. Met deze awards geven ze aandacht aan de kracht van positiviteit en improvement. Ze hopen met deze Awards anderen te inspireren om vaker te denken in mogelijkheden, in plaats van moeilijkheden.
Er zijn vier categorieën: de meest positieve bekende Nederlander, de meest positieve onbekende Nederlander, het meest positieve bedrijf of non-profit organisatie en de meest positieve overheidsorganisatie. Naomi is dus genomineerd in de tweede categorie en in de Gelderse tussenstand van 8 maart staat ze er met haar tweede plaats niet zo slecht voor. Maar om te winnen heeft ze nog aardig wat stemmen nodig. Ze roept dan ook iedereen om om haar te steunen.Stemmen kan tot 31 maart via onderstaande website. Voor alle zekerheid: een stem moet nog wel per e-mail worden bevestigd, anders telt hij niet. Dat kan via een link in de mail die de stemmer krijgt toegestuurd. Pas op: die mail kan ook in de spam-bak belanden.
Naomi's verhaal
Van jongs af aan had Naomi al lichamelijke klachten. Ze was gewend om naar het ziekenhuis te gaan, dagelijks te leven met pijn, vermoeid te zijn en naar verschillende therapieën te moeten. "Lang wisten ik, mijn ouders en mijn artsen niet wat ik mankeerde. Er werd vaak gezegd 'ga maar trainen, dan komt het wel goed'. Dat deed ik dan ook, er volgden een poliklinisch revalidatietraject en een klinisch revalidatietraject: een half jaar intern, vijf dagen in de week daar slapen, eten en therapieën volgen", vertelt Naomi. Maar na alles wat ze daar deed ging het steeds slechter in plaats van beter. Er was nog steeds geen verklaring en/of diagnose voor de klachten. Volgens de therapeuten en artsen was het ook normaal dat gewrichten uit de kom gingen, dat Naomi zeer vermoeid was en ze problemen met haar organen had.
Ehlers Danlos syndroom
Naomi en haar ouders gingen weer terug naar de huisarts omdat ze verder achteruit ging. Ze kreeg steeds meer pijn, dingen lukten niet meer en ze kreeg er meer en meer klachten bij. De huisarts gooide het op SOLK, somatische onverklaarbare lichamelijke klachten. Haar moeder had ondertussen op internet gespeurd. De huisarts gaf aan dat Naomi naar een andere arts mocht, maar was er van overtuigd dat het SOLK was. Eenmaal bij andere arts werd de diagnose Ehlers Danlos syndroom gesteld. Naomi voelde zich eindelijk gehoord en eindelijk hadden de klachten een naam. "Het gekke was dat ik nu wél door anderen geloofd werd en serieuzer genomen werd", vertelt Naomi. "Terwijl er niks was veranderd, ik had nu alleen een diagnose. Mijn huisarts heeft nadien haar excuses aangeboden."
Twee jaar
Naomi heeft haar diagnose Ehlers Danlos syndroom nu twee jaar en in die tijd is er echt enorm veel veranderd. Ze gebruikt een rolstoel, heeft diverse splints en braces om de gewrichten op hun plek te houden, heeft een sonde en is afhankelijk van sondevoeding. "Ik ben positief ingesteld, maar soms zeker ook bang voor de toekomst”, zegt ze. "Ik probeer alles van de positieve kant te bekijken en te kijken naar de dingen die nog wel lukken. Mijn ziekte weerhoudt mij er niet van om te doen wat ik leuk vind. Het leven zit vol obstakels en je wordt soms erg op de proef gesteld, maar het gaat er om hoe jij hierop reageert. Je kunt het jezelf zo moeilijk en zo makkelijk maken als je wilt. Je hebt niet alles in de hand maar hoe je op iets reageert wel", aldus Naomi. "Ik heb soms ook momenten dat ik mij rot voel, bang ben voor de toekomst en het even niet zie zitten, maar na zo'n moment is het herpakken en weer doorgaan." Dat tekent deze onverschrokken en positieve Lochemse.
bidawards.nl/naomi-velders
