Wim Schippers heeft nu meer tijd om van zijn duiven te genieten. Foto: Arjen Dieperink
Wim Schippers doet stapje terug in de duivensport
LOCHEM - Hij is al geruime tijd met pensioen, maar tot zijn tachtigste leverde Wim Schippers (83) een grote bijdrage aan de duivensport. Nu wordt het tijd om kalmer aan te doen.
Door Arjen Dieperink
Wim Schippers is trots op de verschillende prijzen die hij met de duivensport heeft gewonnen. "Ik was veertien jaar toen ik met de duivensport begon", laat hij weten. Negenenzestig jaar verder heeft de in Laren aan de B99a, de Deventerweg 54 geboren en getogen duivenmelker nog steeds duiven, zij het iets minder dan voorheen. De leeftijd speelde ook hier parten.
Na hun trouwen in 1965 kwamen Wim en zijn vrouw Gerrie naar Lochem. “Dat had toen al enige voeten in de aarde. Alleen Lochemers mochten er volgens de gemeente wonen. Toen ben ik naar de ambtenaar gestapt die er over ging en liet hem weten dat ik als bouwvakker menige woning in Lochem had mogen bouwen en dat ik mij niet liet weerhouden. Tot op heden heb ik niets meer vernomen", glimlacht Wim breed. Achter zijn huis staat een duivenhok, die snel nadat hij in het huis ging wonen verscheen. Dertig duiven verblijven er nu. Wim Schippers is aangesloten bij de duivenvereniging Pax Snelpost Combinatie die een eigen inkorfcentrum heeft aan de Runmolenlaan 21. De duivenvereniging is aangesloten bij de Nationale Postduiven Organisatie (NPO) en behoort tot de afdeling 9 van die organisatie.
Zo'n zeventien jaar is Wim Schipper voor de duiven verantwoordelijk geweest bij afdeling 9. "Ik ben door Frits Wesseldijk gevraagd of ik dat zou willen, convoyeur worden. Je bent dan verantwoordelijk voor de duiven. De duiven worden ingekorfd en komen dan in manden terecht die met een loodje zijn verzegeld. Ik moest toezien dat bij het ophalen van de manden deze verzegeld waren. Ook de verzorging van de duiven deed ik samen met de chauffeur." De speciale duivenwagen reed vanuit Lochem naar Borculo, Ruurlo, Vorden, Hengelo Gld., Zelhem, Doetinchem, soms naar Braamt en kwam in Ulft bij het verzamelpunt. In Ulft kwamen inkorfmanden uit andere plaatsen bij elkaar en werden dan overgeladen op de speciale duivenwagen die van alles is voorzien om de duif een aangename reis te bieden. Wim Schippers laat enkele foto's op zijn mobiel zien ter onderbouwing van zijn verhaal. In het midden van de duivenwagen is een looppad. Aan beide kanten van het looppad zitten de inkorfmanden. Voorlangs is de drink- en voergoot. De beluchting is ook speciaal in de wagen ingericht. "Als wij in Ulft aankomen, kunnen wij in totaal 5500 duiven meenemen. Daarna vertrekken we naar de lossingplaats." De lossingsplaats wordt naargelang het duivenseizoen langer duurt verder van het duivenhok. "Uiteindelijk kom ik in Frankrijk terecht. Dat vind ik een mooi land om doorheen te rijden. Op de plaats van bestemming aangekomen zijn de duiven onze eerste zorg. Soms ben je er 's nachts mee bezig."
Na een operatie aan zijn oor moest Wim een stapje terug doen. "Je denkt nog steeds alles te kunnen, maar dat viel tegen. Toen ik de eerste keer weer mee ging, was ik kapot. Ik heb daarna een gesprek gehad met de hoofdconvoyeur. Het is duidelijk een teken dat ik wat kalmer aan moet doen. Het is jammer, maar ja, ik word ook een dagje ouder." Zijn vrouw Gerrie knikt instemmend, hoewel zij het fijn vond dat Wim af en toe een paar dagen weg was. “Dan kon je even je eigen ding doen."
Door afdeling 9 is Wim Schippers in de spotlight gezet. In een verklaring laat afdeling 9 van de NPO weten: "Gezien zijn leeftijd wil Wim het nu toch een beetje rustiger aandoen en zal zich meer gaan richten op het ophalen van de duiven. Wij als chauffeurs en convoyeurs willen Wim daarom ook bedanken voor zijn tomeloze inzet. Nooit was hem iets teveel."