De eerste Lochemse mensen
Voordat er in het Lochemse mensen woonden had onze streek al een heel leven achter de rug. Bijvoorbeeld 25 miljoen jaar geleden toen het toekomstige Lochem nog op de plek van Paramaribo lag. Uiteen schuivende aardplaten zorgden voor de huidige ligging.
55 miljoen jaar geleden werden Nederland en Engeland over land met elkaar verbonden. Grote zandwolken werden door de kille wind van de drooggevallen Noordzee naar het Oosten geblazen, waardoor de Achterhoek onder een laag dekzand kwam te liggen.
Vanaf 2,5 miljoen jaar geleden kreeg de aarde te maken met een serie ijstijden. Die van 180.000 jaar geleden was in het Lochemse het sterkst. Een enorme gletsjer uit het noorden, 35 km breed en 75 m hoog schoof een berg zand, grind en leem voor zich uit: de Lochemse berg.
Tijdens de laatste ijstijd, 21.000 jaar geleden, ontstonden door enorme hoeveelheden smeltwater, de kleine topjes die meester Gerrit Prop al voor ons heeft uitgetekend, de Lochemse berg (49,2 m), de Paasberg (36,8 m), de Zwiepse berg (48,8 m) en de Kalenberg (47,3m).
Trouwens, Meester Prop heeft, vaak samen met zijn leerlingen nog meer bijgedragen, zoals het vinden van een 1m lang bot van een wolharige mammoet, in de zandafgraving van Streek.
Maar toen waren er nog steeds geen mensen in het Lochemse.
Het oudste voorwerp dat duidt op de aanwezigheid van mensen in ons gebied, is een fragment van een bijl, gevonden in de buurt van het Twentekanaal en vervaardigd uit een gewei van een edelhert. Een ruim 6000 jaar oude vondst van leerlingen van meester Prop. Op de Lochemse berg en in Laren zijn daarna vondsten gedaan van kommetjes en bijlen die 2000-3000 jaar oud zijn. Maar dat waren vondsten van jagers-verzamelaars zonder vaste woonplaats.
Toen, ongeveer 2500 jaar geleden, dus 1000 voor Chr. het aantal mensen toenam en graan de tijd moest krijgen om volledig uit te groeien, bleef men op een plek. Grazend vee ook, waardoor hele gebieden werden kaalgevreten. Een halfopen parklandschap ontstond met cultuurland, struikgewas en aftakelende bossen. Ook het vinden van ijzeroer, om er wapens en messen van te maken, was een reden om op een plek te blijven. En Lochem was daarvoor een zeer geschikte plek, met ijzeroer bij Barchem, vruchtbare grond langs de Berkel en hout in de nog overgebleven bossen rond de Lochemse berg.