Jeugddroom komt uit: met zelfgebouwde zeilboot de wereld over

LOCHEM - Na een halve eeuw gaat voor Ricco Veldkamp een jeugddroom in vervulling. De 62-jarige Lochemmer gaat in juli op wereldreis met zijn zelfgebouwde zeilschip. Partner Margit Bouman (60) gaat met hem mee. Vrijdag 3 januari was het startsein voor de laatste voorbereidingen: in Lochem was de tewaterlating van de boot.

Door Miriam Szalata

Twaalfenhalf jaar lang werkte Veldkamp aan de boot. Voordat het gevaarte in het Twentekanaal te water ging, stond het in een loods aan de Aalsvoort. "De romp van de boot heeft een lengte van 12 meter en 75 centimeter. Met een davits voor de bijboot en de boegspriet erbij, komen we uit op 17 meter'', zegt Bouman die een rondleiding geeft. Alles zit er in: van piepkleine keuken en badkamer tot zelfs een gastenverblijf. Het interieur is klassiek hoogglanzend mahonie met aardige details als olielampen ('voor als de elektriciteit uitvalt') tot messing ventilatieroosters.
De boot is een zogeheten schoener, een Shpountz 38-40: een tweemaster waarvan de achterste mast de hoogste is. De masten en zeilen worden in de komende maanden geplaatst.
Veldkamp vertelt dat hij als twaalfjarig jongetje ervan droomde met een eigen boot de wereld rond te gaan. De drang naar vrijheid, zich losmaken en onafhankelijk zijn, de wereld in willen. Het zat er bij hem al jong in.
Na de middelbare school ging hij naar de machinistenschool voor de scheepvaart. "Toen ben ik gaan varen. En als je eenmaal zout in je bloed krijgt, raak je dat niet meer kwijt.'' Niettemin bracht de toenmalige relatie en kinderen hem rond zijn dertigste aan de wal. Varen deed hij vanaf die tijd alleen nog met zijn kinderen in zelfgebouwde kano's.
De droom om met een eigen zeilboot de zee op te gaan, bleef. Zelf bouwen leek aanvankelijk niet haalbaar. Daarom kocht hij in 2004 een zeilboot. Zijn nieuwe liefde Margit Bouman kwam al gauw aan boord.
Nog steeds was het verlangen er om met een zelfgebouwde boot de wereld rond te varen. En ineens lag daar de kans: na een zoektocht vonden ze een gedeeltelijk gebouwde boot die in een schuur stond te verstoffen. Deze boot moest het worden. Hiermee wilde het stel de wereld rond varen. Maar voor het zo ver was, moest er nog veel werk verzet worden. Jaar in jaar uit werkte Veldkamp naast zijn baan als wiskundeleraar zo'n twintig uur per week aan de boot. Het einde is nu in zicht.

Naam
Bij de tewaterlating werd de naam onthuld: Anna Margaretha. "Daar zit een bijzonder verhaal aan vast'', vertelt Margit Bouman. "Ricco's overgrootvader was twaalf toe hij met zijn vader ging vissen. De vader is overboord geslagen, zijn zoon is toen helemaal zelf teruggevaren. Hij heeft daarna nooit meer gevaren. Onze boot heeft nu dezelfde naam als de boot waarop dat ongeluk is gebeurd, als eerbetoon aan Ricco's voorvader en om de naam van de boot in de familie te houden. Het fijne is dat de vader van Ricco, de kleinzoon van deze 12-jarige jongen, ook bij de tewaterlating was. Hij is nu negentig.''

De komende tijd gaan Bouman en Veldkamp 'proefvaren' met de zeilboot, zodat ze in juli klaar zijn voor hun tweejarige tocht rond de wereld. "We varen eerst naar Zuid-Europa. Dan gaan we naar Marokko, de Canarische Eilanden, Gambia. Via Kaapverdië steken we over naar Brazilië'', vertelt Bouman. De reis gaat verder via Argentinië, Antartica, Chili en Peru over de grote Oceaan naar Noord-Australië. "We varen ook naar eilanden in de Pacific. Indonesië en India staan ook op het wensenlijstje. Uiteindelijk varen we via Madagaskar om Zuid-Afrika heen via de Azoren terug. Het is een globaal plan. Je weet natuurlijk niet wat je onderweg tegenkomt.''
Bouman die al jaren een bekwaam moestuinhovenier is, heeft voedsel gedroogd om mee te nemen. "Ik wil tijdens onze reis op zoek naar mensen die zelfvoorzienend zijn en hoe wij hiervan kunnen leren.'' Veldkamp heeft ook zijn doelen: "Ik ben op zoek naar rust en stilte.''
Ricco Veldkamp en Margit Bouman houden blogs bij van hun avonturen. Ze zijn te volgen via www.shpountz.nl.