Goedemorgen... Goedemiddag... U spreekt met

LOCHEM - Buiten miezerregent het, binnen laten wij ons het kopje koffie met een kletskop waarop een dot slagroom, heerlijk smaken. Er heerst een gezellige sfeer om een gesprek te voeren. Het corona virus brengt veel teweeg. Iedereen doet zijn best er zo goed mogelijk mee om te gaan. Creatieve ideeën groeien als paddenstoelen uit de grond. Zo ook bij SWL “seniorenwerk”. Daar is het plan ontstaan om ouderen te bellen, die bekend zijn bij de SWL: gewoon voor een praatje, een gesprek. Even horen hoe het met ze gaat, hoe zij de tijd doorkomen en of er nog dingen zijn, waar ze wat hulp kunnen gebruiken. Van het achtkoppige bel-team zijn het Ellen van der Donk en Bea Middelbos, die over hun ervaringen vertellen. Beiden hebben in de afgelopen maanden meegedaan aan verschillende belrondes.

Door Ria Elstgeest

Heeft Ellen enige tijd geleden besloten niet meer als verpleegkundige te werken, is het Bea die juist een keus in die richting heeft gemaakt. Altijd in het bedrijfsleven haar brood verdiend, paste dit werk niet meer bij haar. Op de ontdekkingstocht: wat past mij dan wel? zocht Bea iets mensgericht. Daarop heeft ze zich aangemeld voor de opleiding verpleegkundige. Zij ziet haar toekomst vooral in de thuiszorg. Ellen vertelt dat de opleiding pittig is: “helemaal op onze leeftijd! ”(2e helft 50) Bea zegt de uitdaging aan te gaan omdat ze weet, dat ze energie krijgt van het contact met mensen en het helpen van mensen daar waar dat nodig is. Dat is wat haar drijft.

Ellen woont in het buitengebied van Lochem, waar altijd wat te doen is. Toen las ze over het werk van SWL die in deze coronatijd vrijwilligers zocht om te bellen en heeft ze zich aangemeld. Bea is via een vriendin bij het team gekomen. Beiden hebben tientallen mensen aan de lijn gehad. Opvallend genoeg waren de meeste niet ontevreden in deze tijd. Ellen denkt dat het vooral aan het Achterhoekse “Noaberschap” ligt, dat buren en kennissen zorg dragen voor elkaar.
Een praatje waar bijvoorbeeld hier over verteld kan worden, wordt erg gewaardeerd. Bea valt het vooral op hoe positief mensen reageren. “De veerkracht, het optimisme, het is zoals het is, we doen het ermee, dat heb ik vooral gehoord. We vervelen ons niet, want we maken een puzzeltje, lezen krant of boek, kijken mooie films, doen even een slaapje. Nee hoor, met ons gaat het goed.” Bea denkt ook dat ieder mens in zijn of haar leven voor hun eigen keuzes acceptatie en respect verdient. Ook als de omgeving vindt dat iemand wel heel veel alleen is. Beiden vinden dat op het woord “eenzaamheid” een taboe ligt. Daar kom je niet makkelijk voor uit. De waarde van de telefonische gesprekken is mede daardoor groot. Zelfs als een alleengaand iemand nog volop voor zichzelf kan zorgen en buiten komt, krijgt hij graag een telefoontje met de vraag hoe het met hem gaat. Gewoon even een praatje, even gedachten delen, even vertellen en je gehoord voelen door iemand.

Als Bea en Ellen vertellen over hun ervaring met SWL komt de waardering naar boven. Zodra er een hulpvraag gehoord is, geven ze dit door. Hier wordt iets mee gedaan: een vrijwilliger gezocht en gevonden voor de gevraagde wandeling of tuinwerk. Dan voelen beiden zich gehoord.

Herkent u uw eigen situatie in dit verhaal? Wilt u ook een keer gebeld worden of zelf iemand bellen? of kent u iemand die het wellicht weet te waarderen? Bel SWL 0573-297000. En wie weet krijgt u Bea of Ellen of een van de anderen aan de lijn!