Helma Snelooper | oevers

do 8 okt 2020, 16:15 Column

Een virus voerde de dichter terug naar het landschap van haar jeugd. Daar wandelt zij door weer en wind met haar moeder. Die heeft de leeftijd der zeer krachtigen bereikt en wordt daarmee tot de kwetsbaren gerekend. Eenzelfde combinatie van kwetsbaarheid en kracht ervaart de dichter in het klimaat en in de dagelijkse ontmoetingen rondom het ouderlijk nest.

oevers

afstand is het nieuwe nabij
een nieuwe vorm van naoberschap
buurman legt bloemen op de stoep
buurvrouw verschijnt voor het raam
en maakt een gebaar
een weerspiegeling van de tijd
teken van betrokkenheid

onmundig lang niet meer gekust
ben vergeten hoe het smaakt
de ruimte om mij heen is vol vragen
in de Greffelinkallee vormen
bomen uitgeblust een ereboog
de Hummelose Beek
staat al weken droog

de aarde smacht naar water
en ook mijn tranen willen
maar niet stromen
in mijn dromen treed ik
buiten oevers raak ik alles aan
bij het ontwaken denk ik soms
dat ik de leegte kan verstaan

Helma Snelooper, Hans Mellendijk, Bert Scheuter en Eva Schuurman vormen samen het dichterscollectief Dichters des Achterhoeks. Zij geven op deze plek wekelijks hun poëtische kijk op de actualiteit.