Gerrit van der Poel loopt monstertocht voor Prinses Beatrixfonds

In 21 dagen 655 kilometer van Colditz naar Laren

Door Arjen Dieperink

LAREN - Velen hebben hem onderweg voor gek verklaard, en toch heeft de 63-jarige Larenaar Gerrit van der Poel het voor elkaar gekregen. Hij liep in 21 dagen van de Duitse stad Colditz, ten zuidoosten van Leipzig, naar Laren, een afstand van 655 kilometer. Een sponsortocht voor het Prinses Beatrixfonds. Zaterdag kwam hij aan.

Het Prinses Beatrixfonds houdt zich bezig met het inzamelen van geld voor het bestrijden van spierzieken en het ondersteunen van mensen die daarmee te kampen hebben. Gerrits idee om zich daarvoor in te zetten kwam op toen het fonds een 60-kilometerloop organiseerde. “Ik noem mij zelf een fanatieke loper en dit vond ik een mooie afstand. Door die loop heb ik mij verdiept in wat het spierfonds doet. Dit heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik deze monstertocht heb gelopen.”
Bij het organiseren van zo’n tocht komt aardig wat kijken. Gerrit begon er anderhalf jaar geleden al mee. “Je traint veel en kijkt welke route je wil gaan lopen”, laat hij nuchter weten. Op de vraag waarom hij Colditz als startpunt nam komt de geschiedenis om de hoek kijken. “De Tweede Wereldoorlog is een verschrikkelijke tijd geweest, maar het boeit mij enorm. Vooral de kampen waarin krijgsgevangen hebben vastgezeten, zoals in Colditz. Er zijn van daaruit enkele gevangenen ontsnapt die via verschillende routes naar de vrijheid zijn gelopen. Een daarvan ging richting ons land.”

Zwitserland
In eerste instantie had Gerrit van der Poel de route van Colditz naar het Zwitserse Ramsen in zijn hoofd zitten, een weg die ook door een groep gevluchte krijgsgevangenen werd afgelegd. ‘Vorig jaar heb ik met mijn vrouw een stuk van die route gelopen en wij spraken toen met lokale bewoners. Toen ik vroeg of in de bergen rond het tijdstip dat ik er zou lopen nog sneeuw lag, lieten ze weten dat het niet genoeg was om te skiën. Maar toen ze hoorden dat ik er wilde gaan lopen verklaarden ze mij voor gek”, vertelt Gerrit lachend. Uiteindelijk vond Gerrit het verstandig om toch maar niet die kant op te gaan. “Tenslotte weten de bewoners daar beter dan ik of het te doen is. De paden die we wilden lopen zijn in die periode glad, modderig en bijna ontoegankelijk.”
Er werd een alternatieve route bedacht die Gerrit in 21 dagen van Colditz naar Laren bracht. Zo’n monstertocht loop je niet alleen. Vijftien vrijwilligers hebben Gerrit tijdens de tocht ondersteund. “Soms liepen wij met ons tweeën en soms met meerdere personen. Altijd heb ik onderweg overnacht, ook toen Laren dichterbij kwam. Maar ik wilde niet in mijn eigen bed slapen als ik de kilometers nog niet had afgelegd. Tijdens het wandelen ben ik mijzelf diverse keren tegengekomen. Zo waren sommige trajecten in de bergen zo slecht dat ik een meter naar boven kwam en een halve meter teruggleed.”

Aankomst
Zaterdag was het een drukte van belang bij Wijnand de Wereldbakker die zijn loods op het industrieterrein van Laren heeft staan. Familie, vrienden en collega’s stonden klaar om Gerrit op te vangen bij zijn laatste meters. Zijn 92-jarige vader Jan kreeg een stoel aan de weg, en het was emotioneel voor hem om zijn zoon binnen te zien lopen. Ook een collega van Arriva stond klaar met een verrassingspakket.
Kort daarna kwamen Gerrit en de vele anderen die hem op het laatste stuk vergezellen, de hoek om, op die laatste meters aangemoedigd door de vijftig aanwezigen. De monstertocht zat er op.

Welk bedrag Gerrit precies bij elkaar heeft gelopen voor het Prinses Beatrixfonds is nog niet bekend. “Sommigen sponsors zouden het geld pas overmaken nadat ik de actie had volbracht. Maar uiteindelijk gaat er een cheque naar het Prinses Beatrixfonds.” Gevraagd naar zijn volgende actie reageert Gerrit: “Mijn vrouw zegt dat ik aan de rem moet trekken. Maar ik ben iemand die wel weer wat anders bedenkt.”